Het Peter Pan Syndroom is geen officiële diagnose uit de DSM V maar een term die door therapeuten wordt gebruikt om mensen te omschrijven die niet volwassen willen worden. De meeste mensen met dit syndroom zijn mannen maar vlak de vrouwen ook niet uit. Het kan handig zijn om dit te herkennen bij je partner en om te weten hoe je hier het beste mee om kunt gaan, zodat je zelf overeind blijft.
Mensen die lijden aan het Peter Pan syndroom zijn vaak fijne speelse mensen om mee om te gaan. Het zijn partners die graag eropuit trekken, van feestje naar feestje fladderen en uren kunnen filosoferen over wat als.....stel dat....Hun sprankelende persoonlijkheid en hun enthousiasme maakt dat ze als een magneet andere mensen aantrekken. Ze hebben volop ideeën en plannen voor de toekomst maar helaas krijgen ze deze bijna nooit voor elkaar. Vaak zijn ze afhankelijk van hun partner, zowel financieel als emotioneel als op allerlei praktisch gebied. Vroeger sprak men op een wat denigrerende wijze over de ‘man-child’ of het ‘kindvrouwtje’ en en ik hoor ook wel eens termen voorbij komen als het Michael Jackson complex. en het Pipi Langkous syndroom. Afijn, het komt mijn ogen ongeveer allemaal op hetzelfde neer.
Peter Pan in een relatie
Verantwoordelijkheid nemen voor het volwassen leven is een uitdaging, want ze zijn meestal tè beschermd, of juist te vríj, opgevoed en niet goed klaargestoomd voor de echte wereld. Voor de realistische wereld waarin dingen verwacht worden. Als ik het bekijk vanuit de Transactionele Analyse dan zou je kunnen zeggen dat het Volwassen deel onderontwikkeld is gebleven. De partner van deze Peter Pan schiet vaak volledig in de zorgvol en neemt alle taken van haar/zijn eeuwige puber over. In principe staat de partner er alleen voor. Dit leidt vaak tot veel frustratie want de Peter Pan kan over het algemeen niet goed tegen kritiek en heeft weinig zelfvertrouwen. Hierdoor kan de partner voor haar/zijn gevoel niets anders dan blijven 'redden'.
In bed zijn de Peter Pan's van deze wereld inventief en speels maar let op: het hebben van 1 vaste partner vinden ze eigenlijk saai. Opgroeien en de verantwoording van een volwassen relatie aangaan ervaren deze eeuwige pubers als ‘beperkt worden' en monogamie zien ze als 'vast zitten'. Hun leven bestaat van uit een langdurig proces van vallen en opstaan want het leren van fouten gaat traag omdat een volwassen zelfreflectie nog niet optimaal ontwikkeld is.
Therapie voor Peter Pan en zijn/haar partner
Is therapie perse nodig? In de meeste gevallen wel. De eeuwige puber krijgt niet veel voor elkaar en voelt zich minderwaardig ten opzichte van de partner. Deze partner, de persoon die de kar heeft getrokken, is uitgeblust en op. Moe van het alles alleen moeten dragen en gefrustreerd omdat zij/hij de ander niet kan aansporen tot volwassen gedrag. Ik heb partners van deze eeuwige pubers in therapie gehad en soms kwam de Peter Pan op den duur ook mee.
- Ik leer hoe de partners het Kind in zichzelf weer kunnen voelen, want dat deel heeft immers weinig ruimte gekregen al die tijd.
- Ik leer de Peter Pan's hoe zij het Volwassen deel kunnen laten opgroeien terwijl ze het Kind kunnen behouden.
Het is voor mij een uitdaging om met zo'n setje te mogen werken want het is deels ook wel herkenbaar voor mij (...), dat maakt dat ik het vooral leuk vind om deze mensen te mogen begeleiden.
Zit jij in een relatie met een Peter Pan syndromer ;) of herken jezelf hierin en weet je diep van binnen dat je dat je hulp nodig hebt? Voel je vrij en neem contact met me op.